ხუთშაბათისა: ჰრომაელთა მიმართ ეპისტოლე წმიდისა მოციქულისა პავლჱსი, XI, 13-24. [დას. რვ(106)]:

რომ. XI: 13(ბ) † (ძმანო, †) თქუენ გეტყჳ, წარმართთა მაგათ: რაოდენ-ესე ვარ მე წარმართთა მოციქულ, მსახურებაჲ ესე ჩემი ვადიდო, 14 ვაშურვო ხოლო თუ ჴორცთა ჩემთა და ვაცხოვნნე ვინმე მათგანნი? 15 რამეთუ, უკუეთუ განვრდომაჲ იგი მათი დაგება სოფლისა, რაოდენ-მე შეწყნარებაჲ მათი, არათუ ცხორებაჲ მკუდართაგან? 16 ხოლო უკუეთუ დასაბამი იგი წმიდა არს, და თბეცა; და უკუეთუ ძირი იგი წმიდა არს, და რტონიცა მისნი. 17 ხოლო უკუეთუ რტოთა მათგანნი ვინმე გარდასტყდეს, ხოლო შენ ველური ზეთისხილი იყავ და დაემყენ მათ ზედა, და თანაზიარ ძირისა და სიპოხისა ზეთისხილისა იქმენ, 18 ნუ (ექადი)* [დაექადი]** რტოთა მათ. ხოლო უკუეთუ ექადი, არათუ (შენ)* ძირი იგი [შენ]** გიტჳრთავს, არამედ ძირსა მას – შენ. 19 სთქუა უკუე: „გარდასტყდეს რტონი იგი, რაჲთა მე დავემყნა“. 20 კეთილ. იგინი ურწმუნოებითა მათითა გარდასტყდეს, ხოლო შენ სარწმუნოებითა სდგა; ნუ ჰმაღლოი, არამედ გეშინოდენ. 21 უკუეთუ ღმერთმან ბუნებითთა მათ რტოთა არა ჰრიდა, ნუუკუე (შენცა არა)* [არცა შენ]** გრიდოს. 22 აწ უკუე იხილე სიტკბოებაჲ და სასტიკებაჲ ღმრთისაჲ: დაცემულთა მათ ზედა – სასტიკებაჲ, ხოლო შენ ზედა – სიტკბოებაჲ, უკუეთუ ეგო სიტკბოებასა მას ზედა; უკუეთუ არა, შენცა მო-ვე-ეკუეთო. 23 და იგინი, თუ არა დაადგრენ ურწმუნოებასა მათსა ზედა, და-ვე-ემყნნენ, რამეთუ შემძლებელ არს ღმერთი კუალად დამყნად მათდა. 24 უკუეთუ შენ ბუნებითისა მისგან მოეკუეთე ველურისა ზეთისხილისა და გარეშე ბუნებისა დაემყენ კეთილსა ზეთისხილსა, რაოდენ უფროჲს იგინი ბუნებითსა მას დაემყნნენ თჳსსავე მას ზეთისხილსა.

† † † † † † †

ხუთშაბათისა: სახარებაჲ მათჱს თავისაჲ, XI, 27-30. [დას. მგ(43)]:

მთ. XI: 27 † (ჰრქუა უფალმან თჳსთა მოწაფეთა: †) „ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ, და არავინ იცის ძე, გარნა მამამან, არცა მამაჲ ვინ იცის, გარნა ძემან, და რომლისაჲ უნდეს ძესა გამოცხადების. 28 მოვედით ჩემდა ყოველნი მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი, და მე განგისუენო თქუენ. 29 აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოვოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთაჲ, 30 რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს, და ტჳრთი ჩემი სუბუქ არს“.

† † † † † † †