მარტვილიიდან XVII შვიდეულის შაბათისა [2021 წელს: 3(16) ოქტომბერს], და მღდელმოწამეთა დიონისესი და სხვათა სამოციქულოსა და სახარების საკითხავნი:
მღდელმოწამეთა: საქმჱ მოციქულთაჲ, XVII, 16-34. [დას. მ(40)]:
საქმ. XVII: 16 † (მათ დღეთა შინა, [ვიდრე-იგი] პავლე ელოდა ათინას შინა შილას და ტიმოთეს, †) ეძჳნებოდა სულსა მისსა მის თანა, ჰხედვიდა რაჲ კერპთმსახურებასა მის ქალაქისასა. 17 ეტყოდა მარადის შესაკრებელსა შორის ჰურიათა და რომელნი ჰმსახურებდეს და უბანთა ზედა ყოველსა დღესა, რომელთა-იგი შეემთხუეოდა. 18 რომელთამე ეპიკურელთა და სტოჲსა ფილოსოფოსთა სიტყუა-ყვეს მის თანა, და რომელნიმე იტყოდეს: „რაჲ-მე ჰნებავს თესლისმკრებელსა ამას სიტყუად?“ და რომელნიმე იტყოდეს: „უცხოთა ეშმაკთა ჩანს მომთხრობელ ესე“, რამეთუ იესუს და აღდგომასა ახარებდა მათ. 19 შეიპყრეს იგი და არიოპაგედ მიიყვანეს და ეტყოდეს: „შემძლებელ ვართ ცნობად, რაჲ არს ახალი ესე, შენ მიერ თქუმული მოძღურებაჲ? 20 რამეთუ უცხოსა რასმე ასმენ სასმენელთა ჩუენთა. მნებავს უკუე ცნობად, რაჲ ჰნებავს ამას ყოფად?“ 21 (ხოლო ათინელნი ყოველნი და რომელნი მოსრულ იყვნეს უცხონი, სხუად არარად მოცალე იყვნეს, გარნა სიტყუად რაჲსამე და სმენად უახლესისა) 22 მაშინ დადგა პავლე შორის არიოპაგისა და თქუა: „კაცნო ათინელნო, ყოვლითურთ ვითარცა მრჩობლ ეშმაკეულთა გხედავ თქუენ, 23 რამეთუ, მიმო-რაჲ-ვიქცეოდე და მოვიხილევდ სამსახურებელთა თქუენთა, ვპოვე ბომონიცა, რომელსა ზედა წერილ იყო: «უცნაურსა ღმერთსა». აწ უკუე რომლისა-იგი უმეცარ ხართ და ჰმსახურებთ მას, მე გახარებ (თქუენ 24 ღმერთსა,)* [თქუენ. 24 ღმერთმან,]** რომელმან შექმნა სოფელი და ყოველი, რაჲ არს მას შინა. ესე ცისა და ქუეყანისაჲ არს უფალი, არა ჴელითქმნულთა ტაძართა შინა დამკჳდრებულ არს, 25 არცა კაცობრივთა ჴელთა მიერ იმსახურების, ვითარმცა მოქენე ვისამე იყო, რამეთუ იგი თავად მოსცემს ყოველთა ცხორებასა და სულსა ყოვლით-კერძო. 26 და შექმნნა ერთისაგან სისხლისა ყოველნი ნათესავნი კაცთანი დამკჳდრებად ყოველსავე ზედა პირსა ქუეყანისასა, განაჩინნა განწესებულნი ჟამნი და საზღვრის დადებანი დამკჳდრებისა მათისანი მოძიებად ღმრთისა; 27 და უკუეთუმცა ვინ ეძიებდა, პოვამცა იგი, და რამეთუ არა შორს არს კაცად-კაცადისაგან ჩუენისა. 28 რამეთუ მის მიერ ცხოველ ვართ და ვიქცევით და ვართ, ვითარცა-იგი ვინმე თქუენგანნი სიტყჳსმოქმედნი იტყჳან: «რომლისა-იგი ნათესავცა ვართო». 29 აწ უკუე ვინაჲთგან ნათესავ ღმრთისა ვართ, არა გჳღირს, ვითარმცა ვჰგონებდით ოქროსა, გინა ვეცხლსა, ანუ ანთრაკსა, გამოხატულსა ხუროებით განზრახვითა კაცთაჲთა, საღმრთოჲსა მის მსგავსყოფად. 30 რამეთუ ჟამნი იგი უმეცრებისანი უგულებელს-ყვნა ღმერთმან, და აწ ამცნებს ყოველთა კაცთა ყოველსა ადგილსა შენანებად; 31 ვითარცა-იგი დაამტკიცა დღე, რომელსა შინა ეგულების განკითხვაჲ სოფლისაჲ სიმართლით, კაცითა მით, რომელი განაჩინა, სარწმუნოებაჲ მოსცა ყოველთა, რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით“. 32 ხოლო მათ, ვითარცა ესმა აღდგომაჲ მკუდართაჲ, რომელნიმე ეკიცხევდეს და რომელთამე თქუეს: „ვისმინოთ შენი ამისთჳს კუალადცა“. 33 და ესრეთ გამოვიდა პავლე შორის მათსა. 34 ხოლო რომელნიმე კაცნი მისდევდეს მას და ჰრწმენა, რომელთა თანა იყო დიონოსიოს არიოპაგელი და დედაკაცი, სახელით დამარის, და სხუანი მათ თანა.
† † † † † † †
მღდელმოწამეთა: სახარებაჲ მათჱს თავისაჲ, XIII, 44-54. [დას. ნე(55)]:
მთ. XIII: 44(ბ) † (ჰრქუა უფალმან იგავი ესე: †) „მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ საუნჯესა, დაფარულსა ყანასა შინა, რომელი პოვა კაცმან და დამალა და სიხარულითა მით მისთჳს წარვიდა და განყიდა ყოველი, რაჲცა აქუნდა, და მოიყიდა აგარაკი იგი“. 45 მერმე: „მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა ვაჭარსა, რომელი ეძიებნ კეთილთა მარგალიტთა. 46 და პოვის რაჲ ერთი მარგალიტი მრავალსასყიდლისაჲ, წარვიდა და განყიდა ყოველივე, რაჲცა ედვა, და მოიყიდა იგი“. 47 მერმე: „მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ სათრომელსა ბადესა, რომელი სდვიან ზღუასა, რომელმან ყოველთაგან თევზთა შეკრიბის, 48 და ოდეს აღივსის, გამოიღიან იგი ზღჳსკიდესა და დაასხიან, და შეკრიბიან კეთილი იგი ჭურჭელსა, ხოლო ჯერკუალი იგი გარე განსთხიიან. 49 ესრეთ იყოს აღსასრული ამის სოფლისაჲ, რამეთუ გამოვიდენ ანგელოზნი და განაშორნენ უკეთურნი იგი შორის მართალთა 50 და შესთხინენ იგინი შორის საჴუმილსა მას ცეცხლისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ“. 51 ჰრქუა იესუ მოწაფეთა თჳსთა: „გულისჴმა-ჰყავთა ესე ყოველი?“ ხოლო მათ ჰრქუეს მას: „ჰე, უფალო“. 52 და ჰრქუა მათ: „ამისთჳს ყოველი მწიგნობარი, დამოწაფებული სასუფეველსა ცათასა, მსგავს არს იგი კაცსა სახლისა უფალსა, რომელმან გამოიღის საუნჯისაგან თჳსისა ძუელი და ახალი“. 53 და იყო, რაჟამს დაასრულნა იესუ იგავნი ესე, წარვიდა მიერ. 54 და მოვიდა მამულად თჳსად და ასწავებდა მათ შესაკრებელთა შორის მათთა...
† † † † † † †
რიგისა (მარტვილიიდან XVII შვიდეულის შაბათისა): კორინთელთა მიმართ პირველი ეპისტოლე წმიდისა მოციქულისა პავლჱსი, XIV, 20-25. [დას. რნვ(156)]:
1 კორ. XIV: 20 † ძმანო, ნუ ყრმა იქმნებით გონებითა, არამედ ბოროტისათჳს ყრმა იყვენით, ხოლო გონებითა სრულ იყვენით, 21 რამეთუ შჯულსა წერილ არს, ვითარმედ: «უცხოჲთა ენითა და ბაგითა უცხოჲთა ვეტყოდი ერსა ამას, და არცაღა ესრეთ ისმინონ ჩემი», – იტყჳს უფალი. 22 ამისთჳსცა ენანი სასწაულად არიან არა მორწმუნეთათჳს, არამედ ურწმუნოთათჳს; ხოლო წანაჲსწარმეტყუელებაჲ არა ურწმუნოთათჳს, არამედ მორწმუნეთათჳს. 23 აწ უკუეთუ შეკრბეს ყოველი კრებული ერთბამად, და ყოველნი ენათა იტყოდიან, და შევიდენ ვინმე ურწმუნონი გინა უცებნი, არა-მე თქუანა, ვითარმედ: „სცთებით“ გინათუ („ჰბორგთ?“)* [„ჰბორგთ“?]** 24 ხოლო უკუეთუ ყოველნი წანაჲსწარმეტყუელებდენ, და შე-ვინმე-ვიდეს ურწმუნოჲ გინა უცები, ემხილოს ყოველთა მიერ, განიკითხოს ყოველთა მიერ. 25 და ესრეთ დაფარულნი გულისა მისისანი განცხადნენ, და ესრეთ დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და აღიაროს, ვითარმედ ნანდჳლვე ღმერთი თქუენ შორის არს.
† † † † † † †
* სამოციქულოს ამჟამად არსებული რედაქციიდან [2010].
** სამოციქულოს ახალი (ედიშერ ჭელიძის) რედაქციიდან [2017].
† † † † † † †
რიგისა (მარტვილიიდან XIX შვიდეულის შაბათისა): სახარებაჲ ლუკაჲს თავისაჲ, V, 17-26. [დას. ით(19)]:
ლკ. V: 17(ბ) † (მას ჟამსა შინა ასწავებდა იესუ. †) და სხდეს მუნ ფარისეველნი და შჯულისმოძღუარნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს ყოვლისაგან დაბნებისა გალილეაჲსა და ჰურიასტანისა და იერუსალჱმისა, და ძალი ღმრთისაჲ იყო განკურნებად მათა. 18 და, აჰა-ესერა, კაცთა მოაქუნდა ცხედრითა კაცი, რომელი იყო განრღუეულ, და უნდა შეღებაჲ მისი და დადგმაჲ წინაშე მისსა, 19 და ვერ პოვეს, ვინაჲმცა შეიღეს იგი ერისა მისგან; აღჴდეს ერდოსა ზედა და აღიღეს კეცი და შთაუტევეს კაცი იგი ცხედრითურთ წინაშე იესუჲსა. 20 და იხილა რაჲ სარწმუნოებაჲ მათი, ჰრქუა მას: „კაცო, მიგეტევნენ ცოდვანი შენნი!“ 21 და იწყეს განზრახვად მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა და იტყოდეს: „ვინ არს ესე, რომელი იტყჳს გმობასა? ვის ჴელ-ეწიფების მიტევებაჲ ცოდვათაჲ, გარნა მხოლოსა ღმერთსა?“ 22 გულისხმა-ყვნა იესუ გულისზრახვანი მათნი, მიუგო და ჰრქუა მათ: „რასა ეგრეთ ჰზრახავთ გულთა თქუენთა? 23 რაჲ უადვილეს არს სიტყუად: «მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი» ანუ რქუმად: «აღდეგ და ვიდოდე?» 24 არამედ რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა“ – და ჰრქუა განრღუეულსა მას: „შენ გეტყჳ: აღდეგ და აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!“ 25 და მეყსეულად აღდგა წინაშე მათსა და აღიღო ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა, და წარვიდა სახიდ თჳსა და ადიდებდა ღმერთსა. 26 და განკჳრვებამან შეიპყრნა ყოველნი და ადიდებდეს ღმერთსა. და შიში დაეცა მათ ზედა და იტყოდეს, რამეთუ: „ვიხილეთ უდიდებულესი დიდებაჲ დღეს“.
† † † † † † †
შენიშვნა 1: სახარებათა ტექსტები აღებულია წიგნიდან: „სახარებაჲ ოთხთავი“. თბილისი 2019. ყველა არსებული რედაქციისა და ნუსხის მიხედვით გამოსაცემად მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ. რედაქტორ-კონსულტანტი: ათანასე ბეჭვაია.
შენიშვნა 2: სახარებათა ტექსტები გააწყო დეკანოზმა იოანე მამნიაშვილმა.
შენიშვნა 3: სამოციქულოთა ტექსტები აღებულია წიგნიდან: „ძველი ქართული «ახალი აღთქუმაჲ» სქოლიოებით“. თბილისი 2017. ყველა არსებული რედაქციისა და ნუსხის მიხედვით გამოსაცემად მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ. რედაქტორ-კონსულტანტი: ათანასე ბეჭვაია.
† † † † † † †