ჟამისწირვაზე – რიგისა: რომ. 87 დას. IV, 13-25. მთ. 23 დას. VII, 21-23. [დას. მა(41)].

რიგისა: ჰრომაელთა მიმართ ეპისტოლე წმიდისა მოციქულისა პავლჱსი, IV, 13-25. [დას. პზ(87)]:

რომ. IV: 13 რამეთუ † (ძმანო, †) არა შჯულისაგან იყო აღთქუმაჲ იგი აბრაამისი, ანუ ნათესავისა მისისაჲ, რაჲთა იყოს იგი მკჳდრ სოფლისა, არამედ სიმართლითა მით სარწმუნოებისაჲთა. 14 რამეთუ უკუეთუ შჯულისაგანნი იგი არიან მკჳდრნი, ცალიერ არს სარწმუნოებაჲ და განქარვებულ არიან აღთქუმანი იგი. 15 რამეთუ შჯული რისხვასა შეიქმს, ხოლო სადა არა არს შჯული, მუნ არცა შჯულისა გარდასლვაჲ. 16 ამისთჳს სარწმუნოებისაგან, რაჲთა მადლით იყოს მტკიცე აღთქუმაჲ იგი ყოვლისა ნათესავისა, – არა შჯულისაგანთა ხოლო, არამედ სარწმუნოებისაგანთაცა აბრაამისთა, რომელ არს მამაჲ ჩუენ ყოველთაჲ, 17 ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: «მამად მრავალთა თესლთა დაგადგინე შენ» წინაშე პირსა, რომლისაჲ-იგი ჰრწმენა ღმრთისაჲ, რომელმან-იგი განაცხოველნის მკუდარნი და უწოდნ არაარსთა მათ, ვითარცა არსთა***. 18 რომელსა უსასოოჲ იგი სასოებით ჰრწმენა, რაჲთა იყოს იგი მამად მრავალთა თესლთა, მსგავსად თქუმულისა მის: «ესრეთ იყოს ნათესავი შენი». 19 და არა მოუძლურდა იგი სარწმუნოებითა, არა განიცადა (თავი)* [ჴორცი]** თჳსი აწვე მკუდარქმნული (რამეთუ ას წლის სადამე იყო) და მკუდრობაჲ იგი საშოჲსა სარაჲსი. 20 ხოლო აღთქუმასა მას ღმრთისასა არა შეორგულდა ურწმუნოებითა, არამედ განძლიერდა სარწმუნოებითა, მისცა დიდებაჲ ღმერთსა 21 და გულსავსე იქმნა, ვითარმედ რომელმან-იგი აღუთქუა, შემძლებელ არს ყოფადცა. 22 ამისთჳსცა შეერაცხა მას სიმართლედ. 23 ხოლო არა დაიწერა მისთჳს ხოლო, რამეთუ შეერაცხა მას სიმართლედ, 24 არამედ ჩუენთჳსცა, რომელთადა-ესე შერაცხვად არს, რომელთა გურწამს აღმადგინებელი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი მკუდრეთით, 25 რომელი მიეცა ცოდვათა ჩუენთათჳს და აღდგა განმართლებისა ჩუენისათჳს.

† † † † † † †

* სამოციქულოს ამჟამად არსებული რედაქციიდან [2010].

** სამოციქულოს ახალი (ედიშერ ჭელიძის) რედაქციიდან [2017].

*** [სქოლიო 562]: „უწოდნ არაარსთა მათ, ვითარცა არსთა“ – ასეა ექვთიმესთან (იხ. პავლეს ეპისტოლეთა განმარტება, დასახ. გამოც. გვ. 62), რის ნაცვლადაც ABCD რედაქციებში გვაქვს: „უწესნ არაარსსა მას, ვითარცა არსსა“. ზმნა „უწესნ“ არქაულია და მის ნაცვლად ექვთიმეს მიერ შემოტანილი „უწოდნ“, მკითხველისგან ტექსტის გაგებადობის თვალსაზრისით, გამართლებულია. რაც შეეხება იმას, ხაზგასმულ სიტყვათა მრავლობითი რიცხვია სწორი თუ მხოლობითი, ამ მხრივ გარკვევით შეიძლება ითქვას, რომ ორიგინალის ყველა რედაქცია მხარს ექვთიმესეულ რედაქციას უჭერს (შდრ. ბერძ. καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα•...)

† † † † † † †

რიგისა: სახარებაჲ მათჱს თავისაჲ, VII, 21-23. [დას. კგ(23)]:

მთ. VII: 21 † (ჰრქუა უფალმან: †) „არა ყოველმან რომელმან მრქუას მე: «უფალო, უფალო»*, შევიდეს იგი სასუფეველსა ცათასა, არამედ რომელმან ყოს ნებაჲ მამისა ჩემისა ზეცათაჲსაჲ. 22 მრავალთა მრქუან მე მას დღესა შინა: «უფალო, უფალო, არა სახელითა შენითა ვწინაჲსწარმეტყუელებდითა და სახელითა შენითა ეშმაკნი განვასხენით და სახელითა შენითა ძალნი მრავალნი ვქმნენით?» 23 მას ჟამსა ვჰრქუა მათ, ვითარმედ: «არა გიცნი თქუენ, განმეშორენით ჩემგან ყოველნი მოქმედნი უშჯულოებისანი».

† † † † † † †