თქვენო უწმიდესობავ, ქრისტესმიერ საყვარელო ძმაო, მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქო კირილე,
უწმინდესნო და უნეტარესნო პირველიერარქნო ადგილობრივი მართლმადიდებელი ეკლესიებისა,
ყოვლადუსამღვდელოესნო მღვდელმთავარნო, სამღვდელო და სამონოზვნო დასნო,
ძვირფასო სტუმრებო,
ქალბატონებო და ბატონებო,
საქართველოს ეკლესიისა და პირადად ჩემი სახელით ქრისტესმიერი სიყვარულით მოგესალმებით ყველას, მოგილოცავთ და თქვენთან ერთად ვიზიარებთ 100 წლის წინ რუსეთის ეკლესიაში მომხდარი უმნიშვნელოვანესი ფაქტით, – წმიდა სინოდის შეკრებით და ამ სინოდზე პატრიარქის მმართველობის აღდგენით, – გამოწვეულ სიხარულს.
ეს განცდა ჩვენთვის ფრიად ახლობელია, რადგან საქართველოს ეკლესიამაც საკუთარ თავზე გამოსცადა პატრიარქობისა და ავტოკეფალიის გაუქმებით მიყენებული სიმწარეც და მისი მოპოვებით გამოწვეული უდიდესი სიხარულიც.
ჩვენ ერთნაირი ხვედრი გვქონდა ათეისტური რეჟიმის დროსაც და ორივე ეკლესიამ დიდი თავდადებისა და მსხვერპლშეწირული მსახურებით გადავლახეთ ეს უმძიმესი განსაცდელი.
დღეს სხვა რეალობაა. თუმცა ჩვენს წინაშე არსებული გამოწვევები კვლავაც სერიოზულია და, ამასთან, მრავალფეროვანი როგორც სულიერ, ისე პოლიტიკურ, სოციალურ, ეკოლოგიურ, თუ სხვა სფეროში.
მაგალითად, როგორც ცნობილია, რუსეთსა და საქართველოს შორის არსებული დაძაბული პოლიტიკური მდგომარეობის მიუხედავად, ჩვენი ეკლესიები ინარჩუნებენ მეგობრულ დამოკიდებულებასა და ევქარისტიულ ერთობას, მაგრამ სიტუაციის განმუხტვისათვის ეს არ არის საკმარისი. აუცილებელია, შეიცვალოს ვითარება აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში და ჩვენს სახელმწიფოებს შორის დამოკიდებულება სამართლიანობასა და ურთიერთპატივისცემას დაემყაროს, რის შესახებაც ჩვენ ადრეც არაერთხელ აღგვინიშნავს. წმ.წერილში ვკითხულობთ: ,,სიმართლისა და სამართლის ქმნა, მსხვერპლზე უფრო სასურველია უფლისათვის” (იგ. 21;3).
ვიმედოვნებთ, ღვთის წყალობით, სიმართლე და მშვიდობა იზეიმებს.
დღევანდელი დღე, ბუნებრივია, საერო და სასულიერო ხელისუფალთა ურთიერთობის საკითხებზეც გვაფიქრებს. რა თქმა უნდა, ორივე მათგანის მიზანი ღვთისა და ხალხის მსახურება უნდა იყოს, მაგრამ მათ თავ-თავისი სამოქმედო სფერო აქვთ.
როგორც ადამიანი შედგება სულისა და ხორცისაგან, მართლმადიდებლური გაგებით, სახელმწიფოც ასევე წარმოადგენს სასულიერო და საერო მმართველობის ერთობლიობას და, ამასთან, თვითოეული თავისი მიმართულებით მოქმედებს, ოღონდ, ვიმეორებთ, ერთი მიზნისკენ, – ღვთისა და ხალხის ერთგული მსახურებისათვის; ხოლო სადაც ეს ასე არ ხდება, იქ ბალანსი ირღვევა და არასწორ გამოვლინებებს აქვს ადგილი, თუნდაც ისეთს, როგორიც ეს იყო რუსეთის ეკლესიის ცხოვრებაში პატრიარქობის აღდგენამდე.
ჩვენ უნდა ვისწავლოთ წარსულისაგან და აღარ გავიმეოროთ იგივე შეცდომები.
თქვენო უწმიდესობავ, პატრიარქო კირილე, კიდევ ერთხელ გულითადად გილოცავთ ამ საიუბილეო თარიღს; ვულოცავ მას თქვენი ქვეყნის ხელისუფალთ, სასულიერო დასსა და მორწმუნე ერს და ვუსურვებ თქვენს ეკლესიას თავდაუზოგავი მუშაკობით ბოლომდე შეძლოს ღვთის ჭეშმარიტი გზით სამწყსოს წარმართვა მართლმადიდებლური სამყაროს საკეთილდღეოდ.
,,ღმერთმან მშვიდობისამან, დაე, სრულგქმნათ თქვენ ყოველი კეთილი საქმის მისი ნებისამებრ აღსასრულებლად” (ებრ. 13, 20-21).
პატივისცემით
სრულიად საქართველოს
კათოლიკოს-პატრიარქი
მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი
ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი
Слово Святейшего и Блаженнейшего Католикоса-Патриарха всея Грузии Ильи IIпослучаю
100-летнего юбилеяПоместного собораРусской Православной Церкви и восстановления Патриаршества
(2.12.2017.)
Ваше Святейшество, Возлюбленный во Христе брат,
Патриарх Московский и всея Руси Кирилл,
Святейшие и Блаженнейшие Первоиерархи поместных Православных Церквей,
Преосвященные архипастыри, пастыри и монашествующие,
Уважаемыегости,
Дамы и господа,
От лица Грузинской Православной Церкви и от себя лично поздравляем Вас и вместе с Вами разделяем духовную радость в связи с важнейшим событием- 100-летним юбилеем Поместного собора Русской Православной Церкви, накотором было принято историческое решение овосстановлении Патриаршества.
Эти чувства очень близки нам, так как, Грузинская Православная Церковь тоже испыталана себе всю горечь упразднения Патриаршества и автокефалии и великую радость в связи с их восстановлением.
Нам на долю выпала одинаковая участь, также, и в атеистический период, но ценой самопожертвования и поистине мученического служения мы выдержали это тяжкое испытание.
Сейчас уже иные реалии. Однако стоящие перед нами вызовы по-прежнему серьезны и многообразны, какв духовной, так и в политической, социальной, экологической ив других сферах.
Например, несмотря на существующую напряженную политическуюситуацию между Россией и Грузией, наши Церкви, как известно,сохраняют дружественные взаимоотношения и евхаристическое единство. Однако этого не достаточно для разрядкиобстановки. Необходимо изменить ситуацию в Абхазии и Цхинвальском регионе, и построить отношения между нашими государствами на основе справедливости и взаимоуважения, о чем мы не раз отмечали и ранее. В Св. Писании сказано: «Соблюдение правды и правосудия более угодно Господу, нежели жертва» (Притч. 21,3).Надеемся, что, с Божией помощью,мир и справедливость восторжествуют.
Естественно, сегодня мы задумываемся и о взаимосвязисветской и духовной власти. Разумеется, целью обеих должно являться служение Богу и людям, но всвоих сферахдействий.
Как человек состоит издуха и плоти, подобно этому, в православном понятии государство представляет собой единство духовного и светского правления, и каждое из них действует в своемареале; но, повторяю, ради одной единой цели, – верного служенияБогу и людям, – а где это не достигается, там нарушается баланси появляются неоправданные последствия, такие как, например, события, имевшие место в жизни Русской Православной Церкви до восстановления Патриаршества.
Мы должны научится из прошлого и не совершать теже ошибки.
Ваше Святеййество, Патриарх Кирилл, еще раз сердечно поздравляем Вас с этой юбилейной датой, поздравляем правительство Российской Федерации, духовенство и мирян,и во благо всего Православия желаем Вашей Церкви самоотверженным трудом беспрепятственно вести вверенную от Господа паству по Истинному Пути.«Бог же мира… да усовершит вас во всяком добром деле, к исполнению воли Его…» (Евр. 13, 20-21).
С уважением,
Католикос-Патриарх всея Грузии,
Архиепископ Мцхетский и Тбилисский,
Митрополит Пицундский, Сухумский и Абхазский
უწმინდესნო და უნეტარესნო პირველიერარქნო ადგილობრივი მართლმადიდებელი ეკლესიებისა,
ყოვლადუსამღვდელოესნო მღვდელმთავარნო, სამღვდელო და სამონოზვნო დასნო,
ძვირფასო სტუმრებო,
ქალბატონებო და ბატონებო,
საქართველოს ეკლესიისა და პირადად ჩემი სახელით ქრისტესმიერი სიყვარულით მოგესალმებით ყველას, მოგილოცავთ და თქვენთან ერთად ვიზიარებთ 100 წლის წინ რუსეთის ეკლესიაში მომხდარი უმნიშვნელოვანესი ფაქტით, – წმიდა სინოდის შეკრებით და ამ სინოდზე პატრიარქის მმართველობის აღდგენით, – გამოწვეულ სიხარულს.
ეს განცდა ჩვენთვის ფრიად ახლობელია, რადგან საქართველოს ეკლესიამაც საკუთარ თავზე გამოსცადა პატრიარქობისა და ავტოკეფალიის გაუქმებით მიყენებული სიმწარეც და მისი მოპოვებით გამოწვეული უდიდესი სიხარულიც.
ჩვენ ერთნაირი ხვედრი გვქონდა ათეისტური რეჟიმის დროსაც და ორივე ეკლესიამ დიდი თავდადებისა და მსხვერპლშეწირული მსახურებით გადავლახეთ ეს უმძიმესი განსაცდელი.
დღეს სხვა რეალობაა. თუმცა ჩვენს წინაშე არსებული გამოწვევები კვლავაც სერიოზულია და, ამასთან, მრავალფეროვანი როგორც სულიერ, ისე პოლიტიკურ, სოციალურ, ეკოლოგიურ, თუ სხვა სფეროში.
მაგალითად, როგორც ცნობილია, რუსეთსა და საქართველოს შორის არსებული დაძაბული პოლიტიკური მდგომარეობის მიუხედავად, ჩვენი ეკლესიები ინარჩუნებენ მეგობრულ დამოკიდებულებასა და ევქარისტიულ ერთობას, მაგრამ სიტუაციის განმუხტვისათვის ეს არ არის საკმარისი. აუცილებელია, შეიცვალოს ვითარება აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში და ჩვენს სახელმწიფოებს შორის დამოკიდებულება სამართლიანობასა და ურთიერთპატივისცემას დაემყაროს, რის შესახებაც ჩვენ ადრეც არაერთხელ აღგვინიშნავს. წმ.წერილში ვკითხულობთ: ,,სიმართლისა და სამართლის ქმნა, მსხვერპლზე უფრო სასურველია უფლისათვის” (იგ. 21;3).
ვიმედოვნებთ, ღვთის წყალობით, სიმართლე და მშვიდობა იზეიმებს.
დღევანდელი დღე, ბუნებრივია, საერო და სასულიერო ხელისუფალთა ურთიერთობის საკითხებზეც გვაფიქრებს. რა თქმა უნდა, ორივე მათგანის მიზანი ღვთისა და ხალხის მსახურება უნდა იყოს, მაგრამ მათ თავ-თავისი სამოქმედო სფერო აქვთ.
როგორც ადამიანი შედგება სულისა და ხორცისაგან, მართლმადიდებლური გაგებით, სახელმწიფოც ასევე წარმოადგენს სასულიერო და საერო მმართველობის ერთობლიობას და, ამასთან, თვითოეული თავისი მიმართულებით მოქმედებს, ოღონდ, ვიმეორებთ, ერთი მიზნისკენ, – ღვთისა და ხალხის ერთგული მსახურებისათვის; ხოლო სადაც ეს ასე არ ხდება, იქ ბალანსი ირღვევა და არასწორ გამოვლინებებს აქვს ადგილი, თუნდაც ისეთს, როგორიც ეს იყო რუსეთის ეკლესიის ცხოვრებაში პატრიარქობის აღდგენამდე.
ჩვენ უნდა ვისწავლოთ წარსულისაგან და აღარ გავიმეოროთ იგივე შეცდომები.
თქვენო უწმიდესობავ, პატრიარქო კირილე, კიდევ ერთხელ გულითადად გილოცავთ ამ საიუბილეო თარიღს; ვულოცავ მას თქვენი ქვეყნის ხელისუფალთ, სასულიერო დასსა და მორწმუნე ერს და ვუსურვებ თქვენს ეკლესიას თავდაუზოგავი მუშაკობით ბოლომდე შეძლოს ღვთის ჭეშმარიტი გზით სამწყსოს წარმართვა მართლმადიდებლური სამყაროს საკეთილდღეოდ.
,,ღმერთმან მშვიდობისამან, დაე, სრულგქმნათ თქვენ ყოველი კეთილი საქმის მისი ნებისამებრ აღსასრულებლად” (ებრ. 13, 20-21).
პატივისცემით
სრულიად საქართველოს
კათოლიკოს-პატრიარქი
მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი
ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი
Слово Святейшего и Блаженнейшего Католикоса-Патриарха всея Грузии Ильи IIпослучаю
100-летнего юбилеяПоместного собораРусской Православной Церкви и восстановления Патриаршества
(2.12.2017.)
Ваше Святейшество, Возлюбленный во Христе брат,
Патриарх Московский и всея Руси Кирилл,
Святейшие и Блаженнейшие Первоиерархи поместных Православных Церквей,
Преосвященные архипастыри, пастыри и монашествующие,
Уважаемыегости,
Дамы и господа,
От лица Грузинской Православной Церкви и от себя лично поздравляем Вас и вместе с Вами разделяем духовную радость в связи с важнейшим событием- 100-летним юбилеем Поместного собора Русской Православной Церкви, накотором было принято историческое решение овосстановлении Патриаршества.
Эти чувства очень близки нам, так как, Грузинская Православная Церковь тоже испыталана себе всю горечь упразднения Патриаршества и автокефалии и великую радость в связи с их восстановлением.
Нам на долю выпала одинаковая участь, также, и в атеистический период, но ценой самопожертвования и поистине мученического служения мы выдержали это тяжкое испытание.
Сейчас уже иные реалии. Однако стоящие перед нами вызовы по-прежнему серьезны и многообразны, какв духовной, так и в политической, социальной, экологической ив других сферах.
Например, несмотря на существующую напряженную политическуюситуацию между Россией и Грузией, наши Церкви, как известно,сохраняют дружественные взаимоотношения и евхаристическое единство. Однако этого не достаточно для разрядкиобстановки. Необходимо изменить ситуацию в Абхазии и Цхинвальском регионе, и построить отношения между нашими государствами на основе справедливости и взаимоуважения, о чем мы не раз отмечали и ранее. В Св. Писании сказано: «Соблюдение правды и правосудия более угодно Господу, нежели жертва» (Притч. 21,3).Надеемся, что, с Божией помощью,мир и справедливость восторжествуют.
Естественно, сегодня мы задумываемся и о взаимосвязисветской и духовной власти. Разумеется, целью обеих должно являться служение Богу и людям, но всвоих сферахдействий.
Как человек состоит издуха и плоти, подобно этому, в православном понятии государство представляет собой единство духовного и светского правления, и каждое из них действует в своемареале; но, повторяю, ради одной единой цели, – верного служенияБогу и людям, – а где это не достигается, там нарушается баланси появляются неоправданные последствия, такие как, например, события, имевшие место в жизни Русской Православной Церкви до восстановления Патриаршества.
Мы должны научится из прошлого и не совершать теже ошибки.
Ваше Святеййество, Патриарх Кирилл, еще раз сердечно поздравляем Вас с этой юбилейной датой, поздравляем правительство Российской Федерации, духовенство и мирян,и во благо всего Православия желаем Вашей Церкви самоотверженным трудом беспрепятственно вести вверенную от Господа паству по Истинному Пути.«Бог же мира… да усовершит вас во всяком добром деле, к исполнению воли Его…» (Евр. 13, 20-21).
С уважением,
Католикос-Патриарх всея Грузии,
Архиепископ Мцхетский и Тбилисский,
Митрополит Пицундский, Сухумский и Абхазский