მარტვილიიდან XVIII კვირიაკისა (სახარების საკითხავი XX კვირიაკისა) და VII კრების წმიდათა მამათა [2021 წელს: 11(24) ოქტომბერს] სახარებისა და სამოციქულოს საკითხავნი:
საცისკრო სახარება VII: სახარებაჲ იოვანჱს თავისაჲ, XX, 1-10. [დას. ჲგ(63)]:
ინ. XX, 1 † (მას ჟამსა შინა, †) ერთსა მას შაბათსა მოვიდა მარიამ მაგდანელი განთიად, ვიდრე ბნელღა იყო, საფლავსა მას ზედა და იხილა ლოდი იგი აღებული კარისა მისგან საფლავისა. 2 რბიოდა და მოვიდა სიმონ-პეტრესა და სხჳსა მის მოწაფისა, რომელი უყუარდა იესუს, და ჰრქუა მათ: „აღიღეს უფალი საფლავისაგან, და არა უწყი, სადა დადვეს იგი“. 3 გამოვიდა პეტრე და სხუაჲ იგი მოწაფე და მოვიდოდეს საფლავად. 4 რბიოდეს ორნივე ზოგად. ხოლო სხუაჲ იგი მოწაფე წინა რბიოდა, უადრეს პეტრესსა, და მოვიდა პირველად საფლავად. 5 და შთახედნა საფლავსა მას და იხილნა ტილონი იგი ხოლო მდებარენი, და შინა არა შევიდა. 6 მოვიდა სიმონ-პეტრეცა შემდგომად მისა და შევიდა საფლავად და იხილნა ტილონი იგი მდებარენი, 7 და სუდარი იგი, რომელი იყო თავსა მისსა, არა ტილოთა თანა მდებარე, არამედ თჳსაგან შეკეცილი ერთსა ადგილსა. 8 მაშინ შევიდა სხუაჲცა იგი მოწაფე, რომელი მოვიდა პირველად პეტრესსა საფლავად, და იხილეს და ჰრწმენა. 9 რამეთუ არღა იცოდეს წერილისაჲ, ვითარმედ ჯერ-არს მისი მკუდრეთით აღდგომაჲ. 10 წარვიდეს უკუე კუალად თჳსაგან მოწაფენი იგი.
† † † † † † †
რიგისა (მარტვილიიდან XVIII კვირიაკისა): კორინთელთა მიმართ მეორჱ ეპისტოლე წმიდისა მოციქულისა პავლჱსი, IX, 6-11. [დას. რპჱ(188)]:
2 კორ. IX: 6(ბ) † (ძმანო, †) რომელმან სთესოს რიდობით***, რიდობითცა მოიმკოს; და რომელმან სთესოს კურთხევით, კურთხევითცა მოიმკოს. 7 კაცად-კაცადსა ვითარცა გამოურჩევიეს გულითა, ნუ მწუხარებით, ნუცა უნებლებით, რამეთუ მხიარულებით მისაცემელი უყუარს უფალსა. 8 ხოლო ძალ-უც ღმერთსა (ყოველივე საჴმარი)* [ყოველი მადლი]** გარდამატებად თქუენდა, რაჲთა ყოველსა[ვე]** შინა მარადის (ყოველივე უნაკლულოდ)* [ყოველი კმასაყოფელობაჲ]** გაქუნდეს და ჰმატებდეთ ყოველსა ზედა საქმესა კეთილსა, 9 ვითარცა წერილ არს: «განაბნია და მისცა (იგი)* გლახაკთა, და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი-უკუნისამდე». 10 ხოლო რომელმან-იგი მოსცის თესლი მთესვარსა და პური – საზრდელად, მოგეცინ და განამრავლენ თესლი თქუენი და აღაორძინენ ნაყოფი სიმართლისა თქუენისაჲ. 11 ყოველსა შინა განგამდიდრენინ ყოვლითა უხუებითა, რომელი-იგი შეიქმნების ჩუენ მიერ სამადლობელად ღმრთისა****.
† † † † † † †
* სამოციქულოს ამჟამად არსებული რედაქციიდან [2010].
** სამოციქულოს ახალი (ედიშერ ჭელიძის) რედაქციიდან [2017].
*** სიძუნწით, დაზოგვით (ეფრ. II: «სიძჳრით და ორგულებით», გვ. 421).
**** შდრ. მუხლზე დართული კომენტარი: „ზემოჲთგანთა სიტყუათა სახისმეტყუელებით იტყოდა, ვითარ-იგი უსაკუთრეს არს: «მოგეცინ და განამრავლენ თესლი თქუენი და აღაორძინენ ხუარბლები სიმართლისა თქუენისაჲ»“ (ეფრ. II, 423).
† † † † † † †
რიგისა (მარტვილიიდან XX კვირიაკისა): სახარებაჲ ლუკაჲს თავისაჲ, VII, 11-16. [დას. ლ(30)]:
ლკ. VII: 11(ბ) † (მას ჟამსა შინა წარვიდოდა იესუ †) ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან ნაინ, და თანაუვიდოდეს მას მოწაფენი მისნი და ერი მრავალი. 12 და ვითარ მიეახლა ბჭეთა ქალაქისათა, და, აჰა-ესერა, გამოაქუნდა მკუდარი, ძე მხოლოდშობილი დედისა თჳსისაჲ, და იგი იყო ქურივ; და ერი მრავალი იყო ქალაქისაჲ მის თანა. 13 და იხილა დედაკაცი იგი იესუ, და შეეწყალა იგი და ჰრქუა მას: „ნუ სტირ“, 14 და მივიდა ცხედარსა მას და შეახო. ხოლო რომელთა აქუნდა ცხედარი იგი, დადგეს. და ჰრქუა მას: „ჭაბუკო, შენ გეტყჳ, აღდეგ!“ 15 და ზე წარმოჯდა მკუდარი იგი და იწყო სიტყუად; და მისცა იგი დედასა თჳსსა. 16 და შიში დაეცა მათ ყოველთა ზედა და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს, ვითარმედ: „წინაჲსწარმეტყუელი დიდი აღდგომილ არს ჩუენ შორის“, და რამეთუ: „მოხედნა ღმერთმან ერსა თჳსსა“.
† † † † † † †
მსოფლიო კრების წმიდათა მამათა: ებრაელთა მიმართ ეპისტოლე წმიდისა მოციქულისა პავლჱსი, XIII, 7-16. [დას. ტლდ(334)]:
ებრ. XIII: 7 † (ძმანო, †) მოიჴსენენით წინამძღუარნი იგი თქუენნი, რომელნი გეტყოდეს თქუენ სიტყუათა მათ ღმრთისათა, და ჰხედევდით გამოსლვასა მას ცხორებისა მათისასა და ჰბაძევდით სარწმუნოებასა მათსა. 8 იესუ ქრისტე გუშინ და დღეს და იგი თავადი არს უკუნისამდე. 9 მოძღურებასა მრავალსახესა და უცხოსა ნუ შეიწყნარებთ, რამეთუ კეთილად მადლითა განმტკიცებულ ხართ გულითა და არა საჭმლითა, რომლითა ვერარაჲ ირგეს, რომელნი ვიდოდეს მას შინა. 10 მაქუს ჩუენ საკურთხეველი, რომლისაგან ჭამად ვერ ჴელ-ეწიფების, რომელნი-იგი კარავსა მას ჰმსახურებენ. 11 რომელთაჲ-იგი შეიწირვის საცხოვართა(ჲ)* სისხლი ცოდვათათჳს სიწმიდესა მას შინა მღდელთმოძღურისა მიერ, ამათნი იგი ჴორცნი დაიწუებოდეს გარეშე ბანაკსა მას. 12 ამისთჳსცა იესუ, რაჲთა წმიდა-ყოს თჳსითა სისხლითა ერი, გარეშე ბჭეთა ივნო. 13 აწ უკუე განვიდეთ (მისა)* [მისსა]** გარეშე ბანაკსა მას და ყუედრებაჲ იგი მისი მოვიღოთ, 14 რამეთუ არა მაქუს ჩუენ აქა (საყოფლად)* [საყოფელად]** ქალაქი, არამედ მერმესა მას ვეძიებთ. 15 (ამისთჳს)* [ამის მიერ]** შევსწირავთ მსხუერპლსა ქებისასა მარადის ღმრთისა, ესე იგი არს, ნაყოფსა ბაგეთა და (აღსარებასა)* [აღსაარებასა]** სახელისა მისისასა. 16 ხოლო კეთილისა საქმესა და ზიარებასა ნუ დაივიწყებთ, რამეთუ ესევითარნი მსხუერპლნი სათნო არიან ღმრთისა.
† † † † † † †
* სამოციქულოს ამჟამად არსებული რედაქციიდან [2010].
** სამოციქულოს ახალი (ედიშერ ჭელიძის) რედაქციიდან [2017].
† † † † † † †
მსოფლიო კრების წმიდათა მამათა: სახარებაჲ იოვანჱს თავისაჲ, XVII, 1-13. [დას. ნვ(56)]:
ინ. XVII: 1(ბ) † (მას ჟამსა შინა აღიხილნა თუალნი თჳსნი იესუ †) ზეცად და თქუა: „მამაო, მოიწია ჟამი ჩემი, ადიდე ძე შენი, რაჲთა ძემანცა შენმან გადიდოს შენ. 2 ვითარცა-ესე მოეც მას ჴელმწიფებაჲ ყოველთა ჴორციელთაჲ, რაჲთა ყოველი რომელი მოეც მას, მისცეს მათ ცხორებაჲ საუკუნოჲ. 3 და ესე არს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, რაჲთა გიცოდიან შენ, მხოლოჲ ჭეშმარიტი ღმერთი, და რომელი მოავლინე – იესუ ქრისტე. 4 მე გადიდე შენ ქუეყანასა ზედა, საქმე აღვასრულე, რომელი მომეც მე, რაჲთა ვყო. 5 და აწ მადიდე მე, მამაო, თავისა შენისა თანა დიდებითა მით, რომელი მაქუნდა წინაშე შენსა უწინარეს სოფლისდაბადებისა. 6 გამოუცხადე სახელი შენი კაცთა, რომელნი მომცენ მე სოფლისა ამისგან. შენნი იყვნეს და მე მომცენ იგინი, და სიტყუაჲ შენი დაუმარხავს. 7 და აწ უცნობიეს, რამეთუ ყოველი, რომელი მომეც მე, შენგან არს, 8 რამეთუ სიტყუანი, რომელნი მომცენ მე, მივსცენ მათ, და მათ მიიხუნეს და ცნეს ჭეშმარიტად, რამეთუ შენგან გამოვედ, და ჰრწმენა, რამეთუ შენ მომავლინე მე. 9 მე მათთჳს გკითხავ; არათუ სოფლისათჳს გკითხავ, არამედ მათთჳს, რომელნი მომცენ მე, რამეთუ შენნი არიან. 10 და ჩემი ყოველი შენი არს, და შენი ჩემი არს, და დიდებულ ვარ მე მათ შორის. 11 და არღარა ვარ მე სოფელსა ამას და ესენი სოფელსა შინა არიან, და მე შენდა მოვალ. მამაო წმიდაო, დაიცვენ ესენი სახელითა შენითა, რომელნი მომცენ მე, რაჲთა იყვნენ (ერთობით)* [ერთ]**, ვითარცა ჩუენ. 12 ოდეს ვიყავ მათ თანა სოფელსა შინა, მე ვსცევდ მათ სახელითა შენითა. რომელნი მომცენ მე, დავიცვენ, და არავინ მათგანი წარწყმდა, გარნა ძე იგი წარწყმედისაჲ, რაჲთა წერილი აღესრულოს. 13 ხოლო აწ შენდა მოვალ და ამას ვიტყჳ სოფელსა შინა, რაჲთა აქუნდეს მათ სიხარული ჩემი სავსებით.
† † † † † † †
* სახარების ზოგიერთი რედაქციიდან.
** სახარების ახალი (ედიშერ ჭელიძის) რედაქციიდან.
† † † † † † †
შენიშვნა 1: სახარებათა ტექსტები აღებულია წიგნიდან: „სახარებაჲ ოთხთავი“. თბილისი 2019. ყველა არსებული რედაქციისა და ნუსხის მიხედვით გამოსაცემად მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ. რედაქტორ-კონსულტანტი: ათანასე ბეჭვაია.
შენიშვნა 2: სახარებათა ტექსტები გააწყო დეკანოზმა იოანე მამნიაშვილმა.
შენიშვნა 3: სამოციქულოთა ტექსტები და სქოლიო აღებულია წიგნიდან: „ძველი ქართული «ახალი აღთქუმაჲ» სქოლიოებით“. თბილისი 2017. ყველა არსებული რედაქციისა და ნუსხის მიხედვით გამოსაცემად მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ. რედაქტორ-კონსულტანტი: ათანასე ბეჭვაია.
† † † † † † †